Mama Muh Self-Check-in

I chose this hotel because of the price for its location and it is in the centre of town. However it was a terrible choice. My room was so bare and uninviting that I felt it was like a prison. No soul or warmth anywhere. I couldn’t wait to leave. There were no facilities bar a very cheap clothes rail, side table and tiny ‘table’ and chair. Nothing on the walls and roller blind The bathroom had an old bath with the tiniest of bulbs and screws on the wall where the towel rail was. Worst, there was no drinking vessel. Nothing! It could be that it’s going to be refurbished but the walls had just been painted. To add to my misery, there was the lovely sound of drills and concrete cutters going all day from 7am!!!! No chance of a lie-in or afternoon rest. I was unlucky with that and the party next door with its screaming and shouting until 3am. There are no staff and the cleaners never smiled. Possibly as a backpacker sightseeing and in a bar until 11pm then you may not care and then the price is ok I guess. If you want to spend a little time in the room then avoid at all costs.

Simple rooms but worked great for us. Clean bedding and towels. Great shower water pressure!! Comfy beds. Good location just off a main shopping street and v close to a gorgeous big square with plenty of restaurant options. Self-Check in was a little tricky but we worked it out in the end. Check out was super easy ✅

Als je boven de 25 bent en je het jezelf niet nodeloos moeilijk wilt maken kun je het best met een wijde boog om Mama Muh inb Linz heenlopen. Niet zozeer vanwege de sobere kamers en de smalle bedjes. Of vanwege de beetje vreemde graffiti op de muren van de kamers (een koe die wel erg lijkt op die van La Vache qui Rit en iets dat op een koeienvlaai lijkt). Nee, het is om te beginnen de complexe manier van inchecken waarbij weliswaar op receptiemedewerkers wordt bespaard maar die wel erg veel geduld van de hotelgast vergt. In een portaal bij de ingang staat een apparaat waar je je met naam en reserveringsnummer moet aanmelden. Na een aantal handelingen, waaronder het scannen van paspoort of ander identiteitsbewijs en het invoeren van een vracht aan gegevens, krijg je twee codes waarmee je de toegangsdeur en de kamerdeur kunt openen. Probleem nummer 1 was dat de toegangscode voor de binnendeur niet werkte. Ik moest een telefoonnummer bellen dan op de muur was geplakt. Kennelijk kwam het probleem van een niet werkende code vaker voor, vandaar dat telefoonnummer. Ik werd verbonden met een callcenter waar ik te horen kreeg dat de codes pas na 15:00 uur geactiveerd werden. Tot die tijd moest ik maar met fiets en bagage elders verblijven. Om 16:00 uur bij Mama Muh bleek de code inderdaad geactiveerd en kon ik het hotel betreden. Tegen de regels in stalde ik mijn fiets in een kleine ruimte naast de ingang. Hoewel de website aangaf dat er een fietsenstalling zou zijn werd nergens aangegeven waar ik die kon vinden. Er is een lift in het hotel. Maar die begint pas op een tussenverdieping. Knap lastig dus als je slecht ter been bent. De gang waarin zich mijn kamer bevond werd verlicht door een spaarlampje van 4 watt. Erg lastig dus om de toegangscode in het miniatuurslotje te toetsen. Toen dat, bijgelicht door mijn telefoon, enkele malen achtereen mislukte weer eens met de helpdesk gebeld. Vernam dat ik een verkeerde code toegestuurd had gekregen en kreeg een andere. Die werkte. ’s Avonds laat gebeurde dit nog een keer en ontving ik weer een andere code. Die keer, het was inmiddels 01:00 uur, moest ik circa 20 minuten aan de telefoon wachten. En voor ik het vergeet: in halfduistere gang struikelde ik over een stomdronken Tsjech, die kennelijk ook problemen had met de toegangscode naar zijn kamer en daarom maar op de vloer in de gang was gaan slapen. Tenslotte: als je niet heel goed verzekerd bent doe je er goed toe om geen gebruik van de douche te maken. Een heel nauw, circa 20cm hoog opstapje, waarna je weer eenzelfde hoogte naar beneden stapt om in de douchebak te komen. Terug dezelfde route maar dan met natte voeten.